ਪਿਆਜ਼ ਕਿਉਂ ਵਰਜਿਤ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ?

ਪਿਆਜ਼ ਅਤੇ ਲਸਣ ਖਾਣ ਦੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਪਿਆਜ਼ ਜਾਂ ਲਸਣ ਕਿਉਂ ਅਤੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇੰਨੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਚੀਜ਼ ਖਾਣ ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਕਿਉਂ ਹੈ? ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਸਬੰਧ ‘ਚ ਅਹਿਮ ਜਾਣਕਾਰੀ।

1.ਵਰਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਪਿਆਜ਼-ਲਸਣ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ: ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਵਰਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਜ਼-ਲਸਣ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਇਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ‘ਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਧਰਤੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਪਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਕੰਦ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਿਆਜ਼, ਲਸਣ, ਸ਼ਕਰਕੰਦੀ, ਸ਼ਕਰਕੰਦੀ, ਮੂਲੀ, ਗਾਜਰ ਆਦਿ। ਇਹ ਇੱਕ ਪਰੰਪਰਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਕੰਦਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਖਾਓ ਜਿਹਨਾਂ ਦੀ ਗੰਧ ਤੇਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (ਲਸਣ, ਪਿਆਜ਼ ਆਦਿ) ਜਾਂ ਸਵਾਦ ਵਿੱਚ ਤਿੱਖਾਪਨ (ਮੂਲੀ ਆਦਿ)।

2.ਯੋਗਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾ ਖਾਣ ਪਿਆਜ਼-ਲਸਣ: ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਰੋਜ਼ ਯੋਗਾ ਕਰਕੇ ਯੋਗ ਦੇ ਰਸਤੇ ‘ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਿਆਜ਼-ਲਸਣ ਦਾ ਸੇਵਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਆਜ਼ ਜਾਂ ਲਸਣ ਨੂੰ ਸਹੀ ਮਾਤਰਾ ‘ਚ ਖਾਣ ਨਾਲ ਸਿਹਤ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

3.ਸਾਧੂ ਅਤੇ ਸੰਤ ਪਿਆਜ਼-ਲਸਣ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ: ਸਨਾਤਨ ਧਰਮ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜੋ ਭੋਜਨ ਪਦਾਰਥ ਜੋਸ਼ ਅਤੇ ਅਗਿਆਨਤਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਾਧੂ-ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦੇ ਮਾਰਗ ‘ਤੇ ਚੱਲਣ ਵਿਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਚੇਤਨਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

4.ਭੋਜਨ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ: ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਤਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ – 1. ਸਾਤਵਿਕ, 2. ਰਾਜਸਿਕ ਅਤੇ 3. ਤਾਮਸਿਕ। ਦੁੱਧ, ਘਿਓ, ਚੌਲ, ਆਟਾ, ਮੂੰਗੀ, ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਵਰਗੇ ਸਾਤਵਿਕ ਪਦਾਰਥ ਹਨ। ਤਿੱਖਾ, ਤਿੱਖਾ, ਖੱਟਾ, ਤਿੱਖਾ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਮਕੀਨ ਆਦਿ ਪਦਾਰਥਾਂ ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਭੋਜਨ ਰਜੋਗੁਣ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਲਸਣ, ਪਿਆਜ਼, ਮਸ਼ਰੂਮ, ਮੀਟ-ਮੱਛੀ, ਅੰਡੇ ਆਦਿ ਤਮਾਮ ਤੱਤ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀਮਦ ਭਗਵਦ ਗੀਤਾ ਦੇ 17ਵੇਂ ਅਧਿਆਏ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭੋਜਨ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤੀ (ਸਰੀਰ) ਦੀ ਰਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਭੋਜਨ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਬਦਬੂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਤਾਮਸਿਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ